Nagle wezbrało - trzy tematy mi się nagle splotły: wczorajsza notka Pana Stanisława Ordy http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/republika-i-jej-obywatele#199038 , setki notek Gospodarza o działaniach niewidocznych i biblioteka. Od razu muszę zastrzec, że ja się cudów po bibliotece widocznej z mojego balkonu nie spodziewam, ale kiedy nuda dobija do level 10, to tam zaglądam. Ostatnio na SN ktoś poruszył sprawę "Nieboskiej komedii". To była lektura w liceum i nie znam nikogo, kto by wówczas przez to przebrnął - górna półka zrozumienia - tak się wówczas wydawało. Wypożyczyłem więc ufny, że tym razem coś do mnie dotrze, dojechałem do połowy i wymiękłem. Podzieliłem się tymi rozterkami z bratową - polonistką, która stwierdziła, że najgłupsze bajki dla dzieci są lepsze od "Nieboskiej komedii". A wie co mówi, ponieważ ma córki w wieku 4 i 6 lat. I tutaj zaczyna się przygoda z beznadziejną biblioteką: oddając "Nieboską komedię" postanowiłem przekopać jej zasoby. ( Przy okazji znalazłem trzy książki z moim exlibrisem, co wywołało lekki uśmiech satysfakcji). Wypożyczyłem więc jakąś książkę o odkryciach archeologicznych w Egipcie z nadzieją, że będą tam jakieś sensacyjne nowości - nic nie znalazłem, czego nie wiedziałbym w wieku czternastu lat, kiedy tego typu publikacje wchłaniałem jak gąbka. Przewertowałem i odłożyłem. Drugą książką, którą wówczas wypożyczyłem były "Wojny żydowskie" Józefa Flawiusza - opasłe tomisko w czerwonej obwolucie, co z opisem na drugiej stronie obwoluty sugerowało krew. Nawet się zdziwiłem, że takie coś jest w gównianej bibliotece. W domu wstęp pochłonąłem jednym tchem i dotarłem do treści Flawiusza. Okazało się, że to dzieło jest fantasyczne..., ale dla zawodowych historyków - tego nie dało się czytać tak samo, jak "Nieboskiej komedii". Poszedłem więc oddać te książki (albo poszłem, bo było blisko) i rozpaczliwie postanowiłem sobie coś wypożyczyć. Cudem padło na "Bonę Sforzę" Marii Boguckiej i "Wizje" Michio Kaku. Czytanie zacząłem od "Wizji" ponieważ mam jego książkę pt. "Hiperprzestrzeń". Gość się otarł o Nobla z fizyki.

Otóż w tej "Hiperprzestrzeni" Autor bardzo obrazowo przedstawia wymiary w jakich żyjemy: długość, szerokość, wysokość i czas - czyli cztery. A z wyliczeń matematycznych wynika, że wymiarów jest jedenaście. Matematyka nie kłamie. To jest z pewnością niewyobrażalne dla nas wszystkich i abyśmy to zrozumieli, posłużył się więc takim przykładem na miarę ludzkiej wyobraźni: na przestrzeni składającej się tylko z długości i szerokości żyje sobie kolonia płaszczaków - jedyne, co znają to długość i szerokość. I nagle ich środowisko przebija igła - co widzą płaszczaki? Może dziurę, może kolejnego płaszczaka - natomiast nie mogą zauważyć trzeciego wymiaru i nie widzą igły w całej swej okazałości.

Notka Pana Ordy i setki notek Coryllusa jak ulał pasują do któregoś z pozostałych, niewidocznych siedmiu wymiarów. 11-4=7. A Szanowni PT Nawigatorzy są już blisko.

---

tagi: republika  michio kaku  wymiary 

	atelin
	18 sierpnia 2020 10:32

16     1973    3 zaloguj sie by polubić