Nie będę wdawał się w rozważania, czy my tutaj lubimy Ziemkiewicza czy nie, ale szczęka mi opadła przy https://www.youtube.com/watch?v=hH5g8BFvalo 

Od 0:28 do 1:57 wystarczy. Było ostatnio na SN o znamienitym rodzie Vetulanich, ale ten kretyn jawnie złożył pocałunek śmierci na Wikipedii. Coś, co wszyscy podejrzewali na granicy pewności zostało jawnie potwierdzone. Już kiedyś na SN w jakimś komentarzu napisałem, że wiki jest dobra do ustalenia urodzin Maryli Rodowicz i tego typu informacje mogą być bardzo prawdopodobne - na resztę trzeba patrzeć przez palce albo wcale. Zacząłem od dygresji, a teraz temat główny.

Jednak czasem z tej biednej wiki trzeba skorzystać, ponieważ niemożliwością jest dotarcie do innych źródeł - takie coś spotkało mnie dzisiaj podczas pobieżnego przeglądu informacji wszelakich i pozostaje mieć nadzieję, że czerwoni jeszcze nie dobrali się do biografii Niko Pirosmaniego, na którego natknąłem się tutaj:https://turystyka.wp.pl/polka-w-gruzji-jestem-bardzo-zadowolona-z-zycia-w-tym-kraju-6643457585658752a

To jest wywiad z Polką prowadzącą w Gruzji biuro podróży. Nie trzeba tego czytać, bo to historia uznana przez funkcjonariuszy Wirtualnej Polski za niebanalną (zresztą na wezbranej ostatnio w mediach fali zachwytów nad polsko-gruzińską przyjaźnią) . Ale ze mną jest ten problem, że ja się przypieprzam do pozornie nieistotnych szczegółów i jedyne, co mnie w tym tekście zainteresowało, to właśnie wzmianka o istnieniu Niko Pirosmaniego. Kopanie było krótkie, notka w wiki krótka więc nadzieja na przeczytanie prawdy wzrosła: https://pl.wikipedia.org/wiki/Niko_Pirosmani

Pierwsze, co się rzuca w oczy to autoportret - normalnie jak autoportret Wyspiańskiego, życiorys bardziej niż smętny, ale zaczyna się od zdania: "Urodził się w rodzinie chłopów kachetyjskich. W 1872 roku wstąpił na służbę u bogatych mieszczan tyfliskich, nauczył się czytać i pisać po gruzińsku i rosyjsku." I tu zapala się w głowie wielka czerwona lampa, albo wręcz zaczyna błyskać wielki czerwono-niebieski stroboskop rodem z policyjnych radiowozów. Tak przebiegały w tamtych czasach życiorysy dzieci mocno zubożałej szlachty, tak działał carat aby później stalinowcy śmiali się ze szlachty na lekcjach historii, że wykopują ziemniaki w białych rękawiczkach. 

"Jego twórczość została doceniona dopiero po śmierci. Udało się zgromadzić wiele obrazów rozproszonych po sklepikach i jadłodajniach." Temat na SN znany o docenianiu malarzy po śmierci.

Co ma do tego Nikifor? Nikifor Krynicki? Życiorysy podobne i prymitywizm, którym zachwycały się elity.

Ale pozostaje pytanie: czy przy biografii Pirosmaniego już czerwoni majstrowali?

---

tagi: wikipedia  gruzja  pirosmani 

	atelin
	29 maja 2021 11:42

8     1322    3 zaloguj sie by polubić