To wspomnienie głównie Panu Święcickiemu poświęcam za wspominanie Borysia.

8.05 były urodziny Domisia, o czym przypomniała mi żona. W książeczce zdrowia miał wpisane Domino i w nawiasach Domiś. Dla mnie od pierwszego wejrzenia został przemianowany na Łosia i po kilku dniach się nawet przyzwyczaił do wołania "Łosiu".

Jak wyglądało nasze spotkanie? Otóż moja synowa w wolnych chwilach udziela się w fundacji "Warta Goldena". (Nie wiem czy nie popełniam teraz jakiejś kryptoreklamy, ale proszę mi uwierzyć, że nie o to chodzi, a ta informacja jest dość ważna). Mieszkamy sobie we Wrocku i z Łodzi od innej udzielającej się tam Pani padła informacja, że pilnie potrzebuje adopcji jednego psa. To był jej pies od urodzenia, miała też sukę, ale pies bardzo źle reagował na jej dziecko. W sensie: uciekał gdzie się da, byle nie słyszeć wrzasku noworodka. Cierpiał. Przyjechaliśmy: moja żona, ja, syn, synowa. Usiedliśmy na kanapie i Domiś do mnie podszedł. Zaczął lizać mnie po wierzchu dłoni - dla mnie to żadne zaskoczenie, ponieważ wiele psów w moim życiu tak na mnie reaguje. Po chwili zrobił to samo mojej żonie. Pani od Domisia stwierdziła, że jest spokojna o jego los. Potem podpisanie umowy adopcyjnej, spakowanie klamotów i Domisia, pożegnanie piesia przez rozryczane kobiety i do domu.

Łoś momentalnie odnalazł się w nowym środowisku i nowej rzeczywistości. Ponieważ syn z synową od zawsze mieli goldeny, nauczyli nas czego nie wolno dawać takim piesiom. Nasza zmiana diety polegała na wywaleniu słonych paluszków z miski na stole i zastąpieniu ich herbatnikami petit beurre. Łoś od razu wyczuł klimat i podchodził do nas (na zmianę). Na pytanie:

- Co chcesz?

Pokazywał nosem i wzrokiem miskę z herbatnikami. Żeby był śmieszniej, każdy ruch przy stole, nawet namniejsze podniesienie ręki, skutkował herbatnikowym terroryzmem.

Cholera, brakuje nam go.

---

tagi: borys  domino 

	atelin
	13 maja 2022 13:55

9     1195    3 zaloguj sie by polubić