No coż, śpiewać każdy może, jeden lepiej drugi gorzej, a tak na poważnie, to ilość zabiła jakość. Każdy grafoman może dziś bez problemu wydać swoją książkę, a pseudo literackie pisemka i strony internetowe roją się od ich wytworów. Ich rezenzenci nie odbiegają poziomem. Nie widmomo - śmiać się, czy płakać. Problemem poważnym jest nieumiejętność rozróżnienia dobra od zła, kiczu od dzieła artystycznie wartościowego. Nie znaczy to jednak, że nie powstają bardzo dobre wiersze, tylko nikt ich nie promuje. Poniżej wklejam przepiękny, wizyjny utwór poetycki autorstwa jakże zapoznanej poetki, Doroty Niżyńskiej ze Strzelc Opolskich:

Dorota Niżyńska

Tenochtitlan

                    Artyści, specjaliści od ozdób z piór, to nasi wrogowie

                                                                              (poezja Náhuatl)

Przeglądając starą księgę świata widzę jak Aztecki poeta

Ayocuan Quetzpaltzin

wchodzi po stopniach piramidy

kamienne stopnie są wytarte przez lata używania

kiedy jest na szczycie zakłada koronę 

i płaszcz z drogocennych ptasich piór

mozaika na płaszczu opowiada o stworzeniu świata

rozkłada szeroko skrzydła

i słyszy szelest z jakim przesuwają się po niebie gwiazdozbiory

obręcze wszystkich dróg Wszechświata przecinają się w jego sercu

widzi kamienne miasto otulone mgłą nocy

skazane  na zagładę

wszystko do najmarniejszej istoty

w szczelinie muru schowanego świerszcza

i widzi w ciemnej komórce na posłaniu z liści kukurydzy

jak poeta Ayocuan Quetzpaltzin

zasłania złożonymi rękami swoje serce

bo słyszy we śnie zbliżające się kroki

kamień potrącony jego stopą stacza się po stopniach piramidy

 przebija jak ostrze z obsydianu  miękką skórę snu i spada przed tobą

stare kamienne schody są wytarte przez lata używania

umiem czytać znaki

wspomnienia i sny

w których przeraźliwie zielone pióro

quetzala

opada wolno w szczelinie czasu

W mitologii prekolumbijskiej quetzal to ptak (Pharomachrus mocinno) czczony jako symbol piękna i umiłowania wolności. Panowało przekonanie, że jeśli zostanie schwytany i zbyt długo będzie przebywać w niewoli, jego serce przestanie bić. Dlatego też myśliwi łapali ptaki w sieci i po wyrwaniu najpiękniejszych piór, wypuszczali je na wolność. Pióra quetzala służyły jako ozdoba władców i dostojników.

Ptak quetzal widnieje na fladze i w herbie Gwatemali.

A pełny tytuł tomiku brzmi "Różyniec. O mnie i nie o mnie", i nie od Różyńca, wsi w powiecie bolesławieckim - poszedł Pan po lini najmniejszego oporu. Książka dostępna na Allegro i OLX . Polecam i pozdrawiam - Iwona Folusz poetka grafomanka. 

Znikąd pisze się łącznie.

Jasne, ma Pan rację.